من طرف [[/size]كان ياما كان .. قبل الزمان بزمان .. فى ارض صحرا كلها جبال فى جبال .. واحد شغلته حمال .. يمر على الحطابين الشقيانين .. بعد مايجمعوا الحطب .. ويحل بيهم التعب .. ياخد منهم الاحمال .. ويرصها على الجمال .. وهما يمشوا وراه .. ويروحوا وياه .. لحد وادى الفراشات .. يديهم الحطب وياخد من كل واحد دينار دهب .. والوادى كان كله زهور من كل شكل ولون .. وده سبب انه بالفراشات مسكون .. تنور شمس النهار .. وتفتح الأزهار .. وتحوم الفراشات تختار .. وتتلون اجنحتها .. من كتر سعادتها وفرحتها.
وفى يوم راجع الحمال بحملته .. شاف ملاك فى سكته .. من دهشته ماعرفش ايه اللى سكته .. بس بعد شويه اتشجع وسأل : ياترى مين الملاك ؟
قالت له : انا ساحرة الوادى ... انا سر الجمال .. وصاحبة الأزهار .. أنا باصحى مع الشمس وانام معاها .. وجمالى جاى من ضياها .. انا مبدعة وادى الفراشات .. كلهم اصحابى .. ولما انام بيناموا على بابى... من فضلك ياحمال .. ياصاحب الجمال .. لو شئ حصل فى الليل .. سقف تلات سقفات .. وقول تلات كلمات "فين ساحرة الوادى " .. تلاقينى فى وسط الوادى برد عليك .. وكل سحرى من حواليك.
وكانت مقابلتة ليها صدفة جميلة .. بعدها بليلة .. قامت رياح ورياح .. هوا شديد كساح .. قطف الزهور كلها .. ولما شاف الشمس راح .. والفراشات بدون ازهار يعنى موت وانتحار .. والليلة اللى بعدها نفس نفس الحال .. وافتكر عمنا الحمال .. ونادى والكل سمعه وهو بينادى " فين ساحرة الوادى " .. وقبل مايخلص كلامة ..كانت واقفة قدامه .. وكانت عارفة طبعا الحكاية .. وقالت له تعالى معايا .. هجمت علينا من الجزيرة .. ساحرة شريرة .. معاها مكنسة بتدفع بيها فى الليل الرياح .. وتختفى فى الصباح ..الحمال خاف واترعب .. وحس فجأة بالتعب .. قالتله انا ليا معاها كلام .. هاسحرها اخليها تنام .. وانت تاخد منها المكنسة ..وقبل مايرد عليها .. طلع نور من عنيها .. وصرخت صرخة كبيرة .. اظهرى ياساحرة الجزيرة .. اظهرى ياشريرة .. وف لحظة كانت قدامها .. معاها حشمها وخدامها .. بصتلهم .. ناموا كلهم .. وقالت لها .. وانتى كمان لازم تنامى .. حاولت الشريرة تقاوم ..قالت لها نامى .. هنا ..قدامى .. وفى الحال .. اتقدم الحمال .. وخد منها المكنسة وهو بيضحك ويقول والله فكرة كويسة .. وسابتهم ساحرة الوادى لحد دلوقتى نايمين .. واصبح وادى الفراشات كله بساتين .. فل .. قرنفل .. ورد وياسمين.
وتوتة توتة خلصت الحدوتة ... حلوة وللا ملتوتة ؟
وفى يوم راجع الحمال بحملته .. شاف ملاك فى سكته .. من دهشته ماعرفش ايه اللى سكته .. بس بعد شويه اتشجع وسأل : ياترى مين الملاك ؟
قالت له : انا ساحرة الوادى ... انا سر الجمال .. وصاحبة الأزهار .. أنا باصحى مع الشمس وانام معاها .. وجمالى جاى من ضياها .. انا مبدعة وادى الفراشات .. كلهم اصحابى .. ولما انام بيناموا على بابى... من فضلك ياحمال .. ياصاحب الجمال .. لو شئ حصل فى الليل .. سقف تلات سقفات .. وقول تلات كلمات "فين ساحرة الوادى " .. تلاقينى فى وسط الوادى برد عليك .. وكل سحرى من حواليك.
وكانت مقابلتة ليها صدفة جميلة .. بعدها بليلة .. قامت رياح ورياح .. هوا شديد كساح .. قطف الزهور كلها .. ولما شاف الشمس راح .. والفراشات بدون ازهار يعنى موت وانتحار .. والليلة اللى بعدها نفس نفس الحال .. وافتكر عمنا الحمال .. ونادى والكل سمعه وهو بينادى " فين ساحرة الوادى " .. وقبل مايخلص كلامة ..كانت واقفة قدامه .. وكانت عارفة طبعا الحكاية .. وقالت له تعالى معايا .. هجمت علينا من الجزيرة .. ساحرة شريرة .. معاها مكنسة بتدفع بيها فى الليل الرياح .. وتختفى فى الصباح ..الحمال خاف واترعب .. وحس فجأة بالتعب .. قالتله انا ليا معاها كلام .. هاسحرها اخليها تنام .. وانت تاخد منها المكنسة ..وقبل مايرد عليها .. طلع نور من عنيها .. وصرخت صرخة كبيرة .. اظهرى ياساحرة الجزيرة .. اظهرى ياشريرة .. وف لحظة كانت قدامها .. معاها حشمها وخدامها .. بصتلهم .. ناموا كلهم .. وقالت لها .. وانتى كمان لازم تنامى .. حاولت الشريرة تقاوم ..قالت لها نامى .. هنا ..قدامى .. وفى الحال .. اتقدم الحمال .. وخد منها المكنسة وهو بيضحك ويقول والله فكرة كويسة .. وسابتهم ساحرة الوادى لحد دلوقتى نايمين .. واصبح وادى الفراشات كله بساتين .. فل .. قرنفل .. ورد وياسمين.
وتوتة توتة خلصت الحدوتة ... حلوة وللا ملتوتة ؟
